Opis choroby: 

Brodawki (kurzajki) – powstają w wyniku osłabienia układu immunologicznego człowieka i są skutkiem działania wirusa human papillomavirus (HPV). Osoby z nadmierną potliwością stóp oraz często korzystające z basenów kąpielowych należą do grupy o zwiększonym ryzyku zakażenia tymże wirusem. Dotyczy to zarówno dzieci, młodzież, jak również osób w starszym wieku. 

Pojawiają się pojedynczo lub licznie, tworząc trudne do wyleczenia skupiska.
Do zakażenia dochodzi przez kontakt z osobą chorą lub przedmiotem, z którym osoba ta miała styczność (np. buty, posadzka wokół basenu kąpielowego). Najczęstsza lokalizacja zmian to dłonie, w tym wały okołopaznokciowe, okolica podpaznokciowa i strona podeszwowa stóp, ale brodawki mogą występować również na innych częściach ciała (twarz lub dekolt). Brodawki na stopach mogą być płaskie lub mięsiste i odstające, imitujące narosty. Mogą przypominać również odciski, dlatego rozpoznanie brodawki wirusowej jest często nie lada wyzwaniem nawet dla dermatologa. Kurzajkom towarzyszy łuszczenie się naskórka. Przybierają kolor biały, żółtawy aż po szarozielonkawy. Brodawki na stopach należy eliminować, bo stosunkowo szybko się rozprzestrzeniają, są zakaźne i mogą podlegać stanom zapalnym. Poza tym niejednokrotnie dają uczucie dyskomfortu podczas chodzenia. 

Rzadko są bolesne, chyba że brodawka jest „umięśniona” – wtedy powoduje dolegliwości bólowe. Leczenie tych zmian wirusowych jest długotrwałe. 

Opis zabiegu: 

Jak przebiega leczenie brodawek stóp w gabinecie podologicznym? 

Niezmiernie ważne jest rozpoznanie, a także ocena chorej skóry. Podolog potrafi rozpoznać czy ma do czynienia z brodawką wirusową czy z modzelem lub odciskiem. 

W przypadku kurzajek w gabinecie podologicznym nie stosuje się metod inwazyjnych. Leczenie jest zwykle długotrwałe i wymaga współpracy ze specjalistą, jak również bezwzględnej dyscypliny ze strony pacjenta. Polega na miejscowym stworzeniu środowiska niesprzyjającego rozwojowi wirusa, a mianowicie nakładaniu na te zmiany odpowiednio do rozpoznania dobranego leku farmakologicznego, którego działanie wpłynie na odrzucenie infekcji wirusa na stopach. Do uzyskania takiego efektu potrzeba średnio (w zależności od stanu i wielości infekcji) od 3 do 12 zabiegów. 

Pamiętaj, że przede wszystkim wysoka odporność organizmu uchroni Cię przed powrotem zakażenia wirusem HPV.
Kluczowy jest stan psychologiczny pacjenta. Stres szkolny czy inne niepowodzenia życiowe źle wpływają na skuteczność kuracji brodawek. Negatywne nastawienie do życia lub obojętność na to, co robi podolog lub dermatolog może nawet blokować terapię. Dlatego istotne jest samozaparcie oraz chęć współpracy pacjenta z podologiem pod kątem psychologicznym. 

Jest kilka metod leczenia brodawek. Lekarze dermatolodzy twierdzą, że wszystkie znane metody terapii są skuteczne, a jeśli nie pomaga jedna metoda to należy spróbować innej. 

Do metod terapii brodawek należą między innymi: 

• Stosowanie glistnika jaskółcze ziele. Żółty sok z tej rośliny zawiera substancje o działaniu przeciwwirusowym. Wyniki można obserwować nawet po kilkudniowym stosowaniu wg medycyny ludowej. 
• Traktowanie chorobowo zmienionego miejsca azotanem srebra. 
• Wymrażanie. 
• Usuwanie chirurgiczne albo laserowe. 
• Usuwanie elektrochirurgiczne. 

Jak działać profilaktycznie: 

Brodawki wirusowe są wynikiem osłabionego układu odpornościowego, dlatego należy go wzmacniać farmakologicznie. 

Jak można zapobiegać brodawkom na stopach? 

• Pielęgnuj układ odpornościowy. To właśnie jest najważniejszym zadaniem, aby kurzajki nie dopadły Twoich stóp. Dbaj o zdrową i bogatą w witaminy dietę. 
• Unikaj długich pobytów na basenie. Warto mieć przy sobie własny preparat dezynfekcyjny. 
• Dokładnie osuszaj okolicę międzypalcową, a zwłaszcza jeżeli masz palce ściśle przylegające do siebie. W tym celu kotzystaj z ręcznika wykonanego z chłonnego materiału. 
• Skrupulatnie i systematycznie oglądaj swoje stopy. 
• W sposób szczególny pielęgnuj stopy z nadpotliwością. 
• Chodź w przewiewnych i wygodnych butach. Najlepsze obuwie dla nadmiernie pocących się stóp jest wytworzone z naturalnej skóry. Sportowe obuwie wykorzystuj tylko do treningu, a na spacer załóż wygodne buty spacerowe (dotyczy to również dzieci i młodzieży). 
• Każdego dnia zmieniaj skarpetki. Powinny one być wykonane z przewiewnego materiału i nie za ciasne. 

 

Leczenie grzybicy stóp

W jaki sposób dochodzi do powstania grzybicy skóry? 

Najprościej rzecz ujmując – ciemno, ciasno, ciepło, wilgotno, brak higieny i osłabiona odporność. To są kluczowe i najbardziej sprzyjające warunki do rozwoju zarodników grzybów u ludzi. Pojawiają się też (choć rzadko) grzybice pochodzenia odzwierzęcego.
Organizm ludzki ma w sobie naturalnego obrońcę przed zarodnikami grzybów w postaci przeciwciał i gospodarki hydrolipidowej skóry (tzw. płaszcz hydrolipidowy). Kiedy jednak dochodzi do obniżenia odporności poprzez np. antybiotykoterapię albo cierpi się na cukrzycę odpowiadającą za zasadnicze osłabienie organizmu, to zarażenie się grzybicą jest o wiele prostsze. 

Do grupy zwiększonego ryzyka zakażenia grzybicą zalicza się alergików, kobiety w ciąży, osoby otyłe i palaczy. Paleniu tytoniu towarzyszy zaburzenie krążenia w kończynach dolnych, miażdżyca oraz zwiększona nadpotliwość, która implikuje ryzyko przedostania się grzybicy. 

Następnym źródłem zarażenia się grzybicą jest chodzenie gołymi stopami po wilgotnych, nie dezynfekowanych powierzchniach. Takim miejscem może być klub fitness, sauna czy basen. Zarodniki grzybów mogą znajdować się także w hotelowych wykładzinach albo u sąsiada, gdzie współlokatorzy mają grzybicę. 

Brak własnej higieny jest bardzo częstym powodem zaistnienia grzybicy. Aczkolwiek grzybicę można sobie również wyindukować poprzez nadmierne mycie się mydłami o podwyższonym pH (np. powyżej pH 7). Skóra traci wtedy swój płaszcz hydrolipidowy i staje się znacznie bardziej podatna na zarażenie. 

Tam gdzie jest ciasno, ciemno, ciepło i wilgotno, czyli w nieodpowiednim obuwiu często znajduje się hodowla i wylęgarnia grzybów. Dotyka to nie tylko sportowców, którzy intensywnie trenują, ale również tych, którzy noszą obuwie ze sztucznych lub mało przewiewnych materiałów. 

 

Jak rozpoznać grzybicę skóry? 

Pierwsze objawy to zaczerwienienie skóry, świąd, uczucie napięcia między palcami i na stopach, powstają drobne pęcherzyki oraz złuszczenia. Takie symptomy nadają się do szybkiego wdrożenia leczenia. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Grzybica lubi nawracać. 

Jeżeli leczenie grzybicy nie będzie sfinalizowane to choroba powróci i zaatakuje ze zwiększoną siłą. Najczęściej dotyka skóry w miękkich partiach ciała (pachwiny, powierzchnie między palcami stóp itp.). Może przenieść się również na paznokcie, skąd ciężko jest ją usunąć. 

Opis zabiegu: 

Jak leczymy grzybicę stóp? 

Mniejsze powierzchnie zainfekowane można leczyć nawet metodami domowymi poprzez kąpiele bądź stosowanie preparatu przeciwgrzybicznego w sprayu. Systematycznie stosowane są maści i żele przeciwgrzybiczne. Oporne odmiany grzybicy leczy się doustnie zażywając leki w postaci antybiotyku. O sposobie leczenia i wyborze terapii zawsze decyduje lekarz. Ze względu na bardzo dużą ilość odmian zarodników grzybów najlepiej przeprowadzić test lub badanie z jaką odmianą mamy do czynienia. Ułatwi to trafione dobranie lekarstwa i unicestwienie grzybicy. 

We wszystkich przypadkach leczenie grzybicy związane jest z długotrwałą terapią. Trwa ona od kilkunastu tygodni do nawet kilkunastu miesięcy. Potrzebna i pomocna jest w tym przypadku ogromna dyscyplina i wytrwałość w profilaktyce samego chorego. Bez cierpliwości i systematyczności pacjent nie pozbędzie się grzybicy tak łatwo. 

Jak zapobiegać: 

Jak zapobiec grzybicy skóry? 

• Chodź w wygodnym i przewiewnym obuwiu. Tylko raz skażone grzybicą obuwie powinno zostać zniszczone. Sportowe buty wykorzystuj tylko do treningu, a na spacer wygodne buty spacerowe – dotyczy to szczególnie dzieci i młodzieży. 
• Każdego dnia zmieniaj skarpetki. Powinny być one z dobrze przewiewnego materiału i nie za ciasne. 
• Korzystaj z czystych i świeżych ręczników. Nigdy nie używaj cudzych ręczników ani nie dawaj nikomu swojego. 
• Starannie i regularnie oglądaj swoje stopy. Jeżeli sprawia Ci to trudność to poproś o to kogoś z rodziny albo bliską Ci osobę. 
• Troszcz się o higienę. Po codziennym umyciu stóp dokładnie je osusz wraz z przestrzeniami międzypalcowymi. 
• Nie korzystaj z pedicure, jeżeli masz objawy grzybicy. 
• Nie stosuj zbyt często mydła o pH powyżej 7. 
• Z basenu korzystaj zawsze w zmiennym obuwiu. Nie spaceruj boso po brudnych powierzchniach. Nawet na basenach grzyby mogą być oporne na popularnie używane środki dezynfekujące. 
• Miej przy sobie preparat przeciwgrzybiczy. W momencie zaistnienia takiej potrzeby zastosuj go jeszcze przed włożeniem stóp do butów. 
• U sąsiada lub w innym miejscu zamieszkującym przez ludzi przemieszczaj się tylko we własnym obuwiu. 
• Nie pal tytoniu. Paleniu papierosów towarzyszy zaburzenie krążenia w kończynach dolnych, miażdżyca i zwiększona nadpotliwość, która implikuje ryzyko przedostania się grzybicy. 
• Wylecz nadpotliwość stóp. 
• Możesz korzystać z kąpieli stóp z dodatkiem płynu na bazie składników ziołowych. 
• W razie jakichkolwiek domniemań o grzybicę skontaktuj się z dermatologiem lub podologiem. 
• Jeżeli chcesz wybrać się na pedicure to korzystaj z usług gabinetów, które sterylizują narzędzia. 
• Nie stosuj pumeksów, bo tam jest ogromne siedlisko grzybów. Lepiej korzystaj ze swojego pilnika albo tarki, które można łatwo oczyścić. 

Opis choroby: 

Syndrom stopy cukrzycowej (w skrócie SSC) jest jednym z najgroźniejszych powikłań cukrzycy. 

Diabetycy najczęściej właśnie narażeni są na duże ryzyko powstawania trudno gojących się ran przewlekłych. Cukrzyca jest jednostką chorobową bardzo podstępną i szalenie złożoną pod względem symptomów, oceny stopnia ryzyka i możliwości interwencyjnych. 

Jak rozpoznać syndrom stopy cukrzycowej i czym wyróżnia się stopa cukrzycowa? 

Pierwszym i głównym powodem jest neuropatia (uszkodzenie nerwów). Dotyczy to przede wszystkim chorujących na cukrzycę. O neuropatii i polineuropatii mówi się, gdy pacjent nie rejestruje (czyli nie odczuwa) bólu podczas skaleczenia, nie wyczuwa dolegliwości wynikających z tarcia lub np. nie czuje zmian temperatury.
Polineuropatia wpływa na powstanie zmian deformacyjnych kończyn dolnych. 

Kolejnym czynnikiem wpływającym na rozwój stopy cukrzycowej jest uszkodzenie naczyń krwionośnych. Zaburzenia ukrwienia kończyn dolnych określane są mianem angiopatii. Angiopatia prowadzi do niedożywienia i niedotlenienia tkanek, w tym tkanki nerwowej, co powoduje polineuropatię. 

Innym czynnikiem wywołującym syndrom stopy cukrzycowej są deformacje w szkielecie stopy. Tutaj narażeni są również pacjenci nie przynależący do grupy związanej z chorobą cukrzycy. Zmiany w szkielecie stóp spowodowane są wadliwym ustawianiem kości kończyny dolnej, które przeciążają poszczególne miejsca na stopie. Dotyczy to głównie osób z nadwagą, osób chodzących w niewłaściwym obuwiu oraz wykonujących pracę w pozycji stojącej. 

W celu rozpoznania dolegliwości badaniu podlega tętno.
Używane są takie narzędzia diagnostyczne jak kamerton, monofilament, Tip Therm. 

Czym się charakteryzuje? 

• Mrowieniem w nogach, które zazwyczaj zaczyna się od palców i posuwa się w górę przez podudzia do ud. 
• Drętwieniem. 
• Nogi są ciągle zmęczone i ociężałe. 
• Chory ma gorące stopy. Natomiast ciągle zimne stopy oznaczają zaburzenia krążenia w naczyniach krwionośnych. 
• Chorzy poruszają się niepewnie, a w dodatku mają wrażenie, jakby chodzili po miękkiej wacie. 
• Częste kurcze mięśniowe. 
• Piekący ból stóp najczęściej odczuwany podczas snu, gdzie np. okrycie staje się zbyt ciężkie i przeszkadza, a ponadto staje się nie do zniesienia. 
• Objawem są trudno gojące rany – szczególnie na spodniej części stopy. 
• Pojawia się ograniczenie poruszania palcami stóp. 
• Twarda i napięta skóra w miejscach ucisku. Można to zauważyć podczas kontroli obuwia chorego. 
• Sucha i pękająca, ciepła i pergaminowa, a także mocno łuszcząca się skóra. 

Jak dochodzi do poważnych powikłań? 

Angiopatia współistniejąca z polineuropatią cukrzycową i uszkodzeniem tkanki jest przyczyną powstawania trudnego do wyleczenia owrzodzenia. 

Najmniejsze skaleczenie może doprowadzić do rany przewlekłej. Stopień ryzyka powstania rany chronicznej u chorujących na cukrzycę jest aż o 20 do nawet 50 razy większe niż u pacjentów nie będących diabetykami. Brak profesjonalnej pielęgnacji kończyn dolnych może mieć nieodwracalne skutki i przyczynia się nawet do amputacji kończyny.
Statystyki podają, że ok. 15% dotkniętych zespołem stopy cukrzycowej, u których połowa ma infekcje stóp to ok. 20% z tych przypadków poddawana jest amputacji kończyn dolnych z czego aż u 70% następuje zgon w ciągu 5 lat od zabiegu chirurgicznego. 

Opis zabiegu: 

Na czym polega profilaktyka chorych z syndromem stopy cukrzycowej? 

Obecnie statystyki mówią, że gdzieś na świecie co 3 minuty wykonywana jest amputacja na stopach diabetyków.
Samo leczenie przewlekłych ran ocenia się w skali roku na kwotę 25 000 Euro.
Po przeprowadzonych wywiadach z chorymi przyczyną aż 50% amputacji jest nieprofesjonalnie przeprowadzonym pedicure. Akurat tego można uniknąć. Wystarczy, że chorujący na cukrzycę będą regularnie korzystać z fachowej pomocy gabinetu podologicznego.
Odpowiednia pielęgnacja i noszenie prawidłowo dobranego obuwia jest głównym elementem profilaktyki stopy cukrzycowej. 

Warunkiem uniknięcia owrzodzeń na stopach jest nieinwazyjne usuwanie zrogowaceń przez specjalistów ds. podologii. 

Jak zapobiegać: 

Jak pacjenci z syndromem stopy cukrzycowej mogą pielęgnować własne nogi? 

• Chroń stopy i kończyny dolne przed urazami i naruszeniem ciągłości skóry. Nie chodź boso bez obuwia. 
• Sumiennie i regularnie oglądaj swoje stopy. Jeżeli jest Ci trudno to poproś o to kogoś z rodziny lub bliską Ci osobę. 
• Nie stosuj ostrych narzędzi metalowych podczas samodzielnego robienia pedicure. 
• Naucz się w prawidłowy sposób obcinać paznokcie lub poproś osobę znającą się na tym. Skracaj paznokcie tylko bezpiecznym, zaokrąglonym i papierowym/szklanym pilnikiem. 
• Nie używaj elektrycznych poduszek pod stopy. 
• Kąpiel stóp musisz ograniczyć do maksymalnie 3-5 minut. Pamiętaj, że woda nie może być cieplejsza niż temperatura twojego ciała. Nigdy nie osuszaj stóp za pomocą suszarki. 
• We właściwy sposób dbaj o pielęgnację stóp lub korzystaj z usług podologa. 
• Używaj dobrej jakości kremu natłuszczającego, który równocześnie zadba o gospodarkę lipidową skóry. Do Twojego typu skóry pomoże Ci dobrać go podolog. Aby zabezpieczyć się przed grzybicą wmasuj krem w całą stopę oprócz przestrzeni międzypalcowych. 
• Deformacje palców i stóp należy korygować pod okiem podologa, który w razie potrzeby założy stosowne odciążenie. 
• Usuwanie zrogowaceń na stopach powinno odbywać się w gabinecie podologicznym. 
• Nie zakupuj na własną rękę nieznanych produktów (nawet w aptece). Nie każda apteka ma kompetentnych sprzedawców, a poza tym apteka to także normalny sklep z kosmetykami, gdzie najzwyczajniej liczy się również obrót. Nie kupuj tam na własną rękę ani z polecenia aptekarki szczególnie kremów i skarpetek złuszczających skórę. Aptekarze nie zobaczą Twoich stóp i nie znają powodów ani możliwości leczenia chorej skóry. Takie decyzje mogą Cię kosztować utratę zdrowia lub co najmniej pogorszenie stanu skóry na Twoich stopach. Zanim zrobisz zakupy skonsultuj się w tej sprawie z podologiem lub diabetologiem albo z dermatologiem. 
• Unikaj ciasnego oraz niewygodnego obuwia. 
• Chodź w miękkim obuwiu. W razie potrzeby używaj wkładek ortopedycznych. Możesz je nabyć u podologa, ortopedy albo szewca ze specjalizacją ortopedyczną. 
• Każdego dnia kontroluj swoje obuwie, szczególnie pod kątem ewentualnego wykrycia i usunięcia kamyków bądź piasku. 

Jak powstaje nadmierna potliwość stóp? 

Na pewno wiele osób wie, co to są wiecznie wilgotne stopy i towarzysząca temu nieprzyjemna woń. Tak właśnie, to nadmierna potliwość stóp. 

Niektórzy jednak mogą myśleć, że to tylko sprawa źle dobranego materiału skarpetek i butów, skąd wydobywa się często drażliwy zapach. Często żyjemy w przeświadczeniu, że to przecież jest tylko charakterystyczny zapach butów albo materiałów użytych do ich produkcji. Otóż nie, obuwie wykonane z tanich, sztucznych materiałów nie tylko same w sobie wydziela swoistą woń, ale jest źródłem nadmiernej potliwości stóp i jednym z naczelnych powodów powstawania innych dolegliwości na kończynach dolnych. 

Uogólniona nadpotliwość (w tym także stóp) jest także skutkiem chorób obwodowych. Ogólna nadpotliwość może być konsekwencją takich jednostek chorobowych jak cukrzyca, nadczynność tarczycy, otyłość oraz choroby neurologiczne. Również zaburzenia hormonalne, dojrzewanie i w znacznej mierze stres, zaliczany jest do czynników towarzyszących tym objawom. 

Następną przyczyną pocenia się stóp jest wzmożony wysiłek fizyczny, który dotyczy szczególnie sportowców oraz pracowników fizycznych wykonujących specyficzne czynności zawodowe. Jako powód nadpotliwości można jeszcze wymienić rozchodzenie się kości śródstopia. 

Brak jakichkolwiek działań w kierunku zahamowania nadpotliwości skóry stóp prowadzi do wielu dokuczliwych powikłań. Należy do nich wliczyć m.in. infekcje wirusowe (brodawki) albo infekcje bakteryjne np. grzybica, która bardzo dobrze czuje się w wilgotnym otoczeniu. 

Na podeszwach stóp znajduje się aż 6 razy więcej niż np. na udach – gruczołów apokrynowych (ok. 600) odpowiadających za wydalanie potu. Żeby nie stracić potrzebnych dla prawidłowego funkcjonowania płynów organizm zaczyna proces obronny i przyczynia się do wzmożonego rogowacenia tkanki skórnej na podeszwach stóp. A tym samym tworzy się gruba skóra na podeszwach, która z kolei może pękać. 

Jeśli chodzi o brzydki zapach stóp to pojawia się on wtedy, gdy bytujące na stopach mikroorganizmy rozkładają składniki potu, tłuszcze i łuski skórne. Spożywanie dużej ilości ostrych przypraw, niedobór higieny dodatkowo wpływa na wydzielanie się nieprzyjemnego zapachu stóp. 

Warto pomyśleć, jak zapobiegać nadmiernemu poceniu się stóp. 

Opis zabiegu: 

Jak leczy się nadpotliwość stóp? 

Podolog przede wszystkim powinien zrobić dokładny wywiad ze swoim pacjentem.
Jeśli stwierdzi on, że powodem nadmiernej potliwości może być jakaś choroba obwodowa to powinien on skierować pacjenta do lekarza specjalisty, który zaleci odpowiednie leczenie. 

Zazwyczaj jest tak, że w trakcie choroby obserwuje się wzmożoną potliwość, a kiedy choroba ustaje to nadpotliwość również się redukuje. 

Podolog ma do dyspozycji specjalistyczne środki pielęgnacyjne, które aplikuje się na skórę stóp.
Może także zastosować jonoforezę wodną.
Zrogowacenia skóry stóp usuwa przy pomocy odpowiednich frezów oraz frezarki.
Może zasugerować kąpiel stóp z dodatkiem odpowiedniego olejku.
Może zalecić preparaty o działaniu przeciwgrzybicznym. 

Jak zapobiegać: 

Jak zapobiegać nadmiernemu poceniu się stóp? 

• Zapytaj lekarza czy nadmierna potliwość w Twoim przypadku nie jest skutkiem choroby obwodowej, a jeżeli tak to poproś o wdrożenie leczenia. 
• Chodź w wygodnym i przewiewnym obuwiu. Najlepsze buty dla nadmiernie pocących się stóp są wykonane z naturalnej skóry. Jeżeli to możliwe kup przynajmniej dwie pary butów na jeden sezon i zmieniaj je codziennie. 
• Każdego dnia zmieniaj skarpetki. Powinny być one wykonane z dobrze przewiewnego materiału, nie za ciasne. 
• Dokładnie i systematycznie oglądaj swoje stopy. Jeżeli jest Ci trudno to poproś o to kogoś z rodziny lub bliską Ci osobę. 
• Dbaj o higienę osobistą. Po każdorazowym umyciu stóp dokładnie je osusz wraz z miejscami między palcami. 
• Używaj czystych ręczników. Nigdy nie korzystaj z użytych przez inne osoby ręczników. 
• Staraj się mieć pod ręką preparat przeciw grzybicy. W razie potrzeby zaaplikuj go jeszcze przed włożeniem stóp do obuwia. 
• Zażywaj kąpieli stóp z dodatkiem płynu na bazie ziół (np. lawendy, tymianku i rozmarynu). 
• Dobre działanie wykazuje stosowanie antyperspirantu na bazie srebra koloidalnego np. SyneoMann. 
• Do pielęgnacji stóp ze wzmożoną potliwością bardzo dobrze sprawdza się Fusscreme Silber – krem z mikrosrebrem (firmy Peclavus), lub z olejkiem drzewa herbacianego albo FussDeo Creme Salbei. Kremy te można używać indywidualnie (każdy z osobna) lub razem np. z SyneoMann przy czym krem powinien być wmasowany dopiero po ok. 15-20 minutach od zastosowania antyperspirantu. Krem należy stosować oszczędnie i minimum raz dziennie wieczorem po umyciu i osuszeniu stóp, a najlepiej dwa razy dziennie – rano i wieczorem. 

Opis choroby: 

Pięty są nośnikiem całego ciała i to na nich opiera się największy ciężar. Skóra na piętach jest dwa razy grubsza niż na pozostałych częściach ciała. 

Jako nadrzędne powody pękania skóry na piętach można wymienić: 

• Skłonność genetyczna – bardzo rzadko spotykana. 
• Nieprawidłowo dobrane buty – za ciasne lub z materiałów sztucznych. 
• Przyjmowanie dużej ilości leków, a zwłaszcza leków na rozrzedzenie krwi. Znaczna część to osoby w starszym wieku, osoby chorujące na reumatyzm i łuszczycę. 
• Nadwaga. 
• Nieodpowiednia dieta – z deficytem witaminy A. 
• Nieprofesjonalnie przeprowadzony pedicure kosmetyczny (zbyt częste i głębokie usuwanie naskórka). 
• Brak właściwej higieny. 

Zaniedbana okolica pięt w konsekwencji prowadzi nie tylko do rogowacenia skóry i braku jej elastyczności, ale także skutkuje pęknięciami skóry na piętach, a następnie powstaniem groźnych rozpadlin, które są siedliskiem chorobotwórczych bakterii i prowadzą do przekrwienia pięt, podskórnych wylewów kapilarnych i zakażeń stóp. W skrajnych przypadkach skutkuje to nawet amputacją kończyny. 

Pojęcie „zaniedbane” sygnalizuje o braku chęci do codziennej higieny stóp oraz do wizyty i konsultacji z lekarzem albo podologiem. 

Opis zabiegu: 

Jak warto leczyć pękające pięty? 

Specjalista ocenia wartość hydrolipidową skóry stóp. W zależności od stopnia i głębokości pęknięć podolog określa odpowiednią strategię leczenia. Zastosowane leczenie podologiczne przebiega bezboleśnie. Z reguły stosuje się odpowiednie preparaty zmiękczające naskórek. Przy pomocy dłuta podologicznego bądź odpowiednio dobranego frezu usuwa się nadmierną ilość warstwy rogowej. Następnie zgodnie z liniami papilarnymi na skórze drobnoziarnistym frezem albo kapturkiem zamyka się pory tkanki skórnej. Aplikowany jest opatrunek z odpowiednim preparatem.
Efekt pracy specjalisty w tym przypadku widoczny jest zazwyczaj już po kliku dniach. Jest to jednak zależne od stanu pęknięć, w jakim rozpoczęto leczenie pięt. Po kilku dniach pacjent powinien pojawić się do kontroli. 

Ilość zabiegów oraz wizyt kontrolnych zawsze zależy od stopnia zaawansowania choroby.
Po pełnym wyleczeniu pękających pięt sugeruje się co jakiś czas kontrolę u podologa, w celu wyeliminowania ewentualnych nawrotów pękania skóry na piętach. Podolog może dodatkowo zalecić stosowanie kremów przeciwdziałających pękaniu skóry i przekaże jak pielęgnować stopy w domu. 

 

Jak zapobiegać: 

Jak nie dopuścić do pękania pięt? 

• Unikaj ciasnych i niewygodnych butów. O ile to możliwe kupuj obuwie możliwie przewiewne wykonane z naturalnej skóry. 
• Noszenie skarpet bawełnianych jest dobrym sposobem na zapobieganie pękaniu skóry pięt. 
• Dbaj o optymalny poziom wody w organizmie. Pij często i w niewielkich porcjach. 
• Dbaj o dietę wzbogaconą w witaminę A. 
• Zastosuj terapię termicznego szoku dla skóry stóp. Polega ona na tym, żeby co jakiś czas przygotować dwa pojemniki (miski) z wodą, gdzie w jednej jest woda ciepła (ok. 38 stopni), a w drugiej zimna (ok. 20 stopni). Należy zanurzyć stopy w ciepłej wodzie do momentu kiedy możesz w niej wytrzymać, a potem przełóż je na krótko do wody zimnej. Zastosuj to kilka razy na zmianę. Taki zabieg pozytywnie wpływa na unerwienie i pobudza tkanki do regeneracji naskórka. 
• Nie używaj pumeksów, gdyż są one siedliskiem bakterii i innych drobnoustrojów. 
• Nie korzystaj z ostrych narzędzi metalowych podczas samodzielnego robienia pedicure. 
• Nie zakupuj na własną rękę nieznanych produktów. Nie kupuj kremów i skarpetek złuszczających skórę. Takie decyzje mogą wpłynąć na utratę zdrowia lub co najmniej pogorszenie stanu skóry na Twoich stopach. Zanim dokonasz zakupów skonsultuj się w tej sprawie z podologiem, diabetologiem albo  dermatologiem. 
• Do pielęgnacji pięt stosuj preparaty zawierające odpowiednio dobraną ilość mocznika. W prawidłowej pielęgnacji skóry stóp ilość mocznika w kremach decyduje o efektach. O sugestię produktową możesz poprosić w gabinecie podologicznym. 
• W razie potrzeby zastosuj odpowiednie wkładki ortopedyczne. 
• Skorzystaj z możliwości zapisania się na wizytę kontrolną u podologa. 

Opis choroby: 

Jakie są odmiany deformacji palców stóp? 

Niejeden z nas będąc na plaży czy na basenie spostrzegł jakiś dziwnie ukształtowany palec stopy. Często zadajemy sobie wtedy pytanie: „ciekawe dlaczego i skąd się biorą tak różne deformacje palców”?
Dotyczą zarówno młodych osób jak i w starszym wieku. Z reguły częściej u kobiet niż mężczyzn. 

W podologii wyróżnia się kilka deformacji palców: 

• palec młotowaty, 

• palec krogulczy, 
• palec jeździecki, 
• palec piąty (mały) przykręcony, 
• palec zablokowany w stawach, 
• paluch koślawy. 

 

Sporo z nich ma wspólne przyczyny powstawania, jednak różni je wygląd oraz dolegliwości. Poniżej przedstawiamy niektóre przyczyny powstawania deformacji palców: 

• wady wrodzone/ wady nabyte, 
• ciasne, zbyt krótkie obuwie lub zwężające się obuwie w palcach, 
• rozejście się kości śródstopia oraz opadanie główek kości śródstopia, 
• przykurcze mięśni zginaczy, 
• opadnięcie stawu skokowego, 
• u palucha sztywnego przyczyną może być m.in. artroza lub gościec, 
• operacje haluksów (Hallux Valgus) także mogą być przyczyną np. dla palca jeździeckiego, 

Deformacjom palców mogą towarzyszyć: 

• modzele i odciski, 
• pogrubione płytki paznokciowe, 
• można zaobserwować usztywnienie palucha bądź palców, 
• zgrubienie i stany zapalne stawów, 
• opadanie główek kości śródstopia, 

• bolesność i tkliwość, 
• przekręcenie palca, 
• ograniczenia motoryki palców, 

Prawidłowe rozpoznanie deformacji palców stóp, a szczególnie możliwość prowadzenia odpowiedniej profilaktyki z bieżącą kontrolą możliwe jest w gabinecie podologicznym. 

 

Opis zabiegu: 

Na czym polega profilaktyka i leczenie deformacji palców u stóp w specjalistycznym gabinecie? 

Bardzo istotne jest prawidłowe rozpoznanie deformacji palców. W zależności od rodzaju deformacji podolog zaleca odpowiednie leczenie. 

Między innymi: 

• wdrożenie gimnastyki stóp, 
• zastosowanie tapingu (tape podologiczny), 
• zastosowanie indywidualnych odciążeń i i ortoz, 
• propozycja noszenia wkładek korygujących do butów. 

Jak zapobiegać?: 

Aby zapobiec deformacji palców stóp i bólu z nim związanych dobrze jest wprowadzić kilka prostych zasad: 

• Zrezygnuj z ciasnego i krótkiego obuwia. 
• Zapewnij wystarczającą ilość gimnastyki stopom swoich dzieci poczynając już od najmłodszych lat. 
• Daj dobry przykład i namawiaj dzieci do prostych ćwiczeń palców oraz całych stóp.. 
• Uprawiaj sport w odpowiednim obuwiu. 
• Jeżeli dostrzeżesz zmiany na palcach stóp, zgłoś się do podologa, nie czekaj aż dolegliwości będą narastały, a z nimi również ból. Pamiętaj, że zaniedbane przypadki ciężko jest leczyć, a terapie są wtedy dłuższe i męczące. 

Opis choroby: 

Jakie wyróżniamy rodzaje deformacji stóp? 

Na stopach dostrzegamy wiele deformacji, które bez wdrożenia w odpowiednim czasie profilaktyki i leczenia przynoszą tylko dyskomfort i ból. Często zaniechanie takich wad w wieku dziecięcym prowadzą do dalszych, nieprzyjemnych konsekwencji związanych ze zdrowiem człowieka. 

Do powodów deformacji stóp wlicza się: 

• wady wrodzone/ wady nabyte, 
• konsekwencje chorób kręgosłupa, bioder oraz kolan, 
• zmiany w stawie skokowym, 
• nieodpowiednie obuwie, 
• brak odpowiedniej gimnastyki, 
• nadwaga.  

Do deformacji stóp zalicza się: 

• płaskostopie, 
• koślawość i szpotawość, 
• wklęsłość stopy, 
• opadanie stawu skokowego, 
• rozchodzenie się kości. 

Do symptomów tych deformacji zalicza się: 

• osłabiona struktura mięśniowo–więzadłowa w stawie skokowym, 
• pięta lub paluch przekręcony w pozycji valgus, 
• zmiany w stawie skokowym, 

• koślawość podudzi (łydki wygięte na kształt litery O), 
• hiperkeratozy na zewnętrznej stronie stopy, 
• rozchodzenie się kości śródstopia, 
• bóle śródstopia, 
• wysokie sklepienie, 
• palce młotkowate lub krogulcze, 
• wylew podpaznokciowy, 
• Hallux Valgus. 

Trafne rozpoznanie poszczególnych deformacji, a przede wszystkim możliwość wprowadzenia odpowiedniej profilaktyki z regularną kontrolą możliwe jest w gabinecie podologicznym. 

Opis zabiegu: 

Na czym opiera się profilaktyka i leczenie stóp z deformacjami? 

Bardzo cenne jest prawidłowe rozpoznanie deformacji stopy. W zależności od rodzaju deformacji podolog zaleca odpowiednie leczenie, które może polegać na: 

• wdrożeniu odpowiedniej gimnastyki stóp, 
• zastosowaniu tapingu, 
• zastosowaniu indywidualnych odciążeń i korekt, 
• propozycji noszenia wkładek korygujących do obuwia. 

Jak zapobiegać: 

Aby nie dopuścić do deformacji stóp i bólu z nim związanych należy przestrzegać kilka prostych zasad: 

• Dbaj o odpowiednią ilość gimnastyki stóp swoich dzieci poczynając już od najmłodszych lat. 
• Namawiaj dzieci do prostych ćwiczeń stóp i bądź dla nich przykładem. 
• Uprawiaj sport w wygodnym i dobrze dobranym obuwiu. 
• Unikaj niewygodnych butów. 
• W razie konieczności korzystaj ze specjalistycznych wkładek dynamicznych do obuwia. 
• Jeśli dostrzeżesz zmiany na stopach, zgłoś się do podologa, nie czekaj aż dolegliwości będą narastały, a z nimi ból. Pamiętaj, że zaniedbane przypadki trudno jest leczyć, a terapie są wtedy dłuższe i bardziej wymagające.